Deze blog is geschreven door bruid Rianne
Eigenlijk werd ik ook zaterdagochtend best wel heel ontspannen wakker. Ik at mijn ontbijt, las de krant, sprong onder de douche, deed mijn meest relaxte kleren aan en ging richting de kapper. Mijn haar werd gewassen, in de krullers gezet en er werd precies uitgelegd hoe mijn enorm lange sluier vastgezet moest worden. Op ons gemak reden we naar huis toe alwaar ik in de make-up moest. Ondertussen was ook Hermine aangekomen. Zonder dat we het echt door hadden kiekte ze her en der wat. Ging er met mijn trouwschoenen vandoor (op de foto's zag ik pas wat ze er mee gedaan had :-)) en kletsten we wat. De kerk zou om half 1 beginnen dus tegen kwart voor 12 me in mijn jurk gehesen.
En toen was het ineens toch wel even stressen want hoe moest mijn sluier ook alweer op? Gelukkig ging het prima en zat hij moervast. Dus de auto ingesprongen en naar de kerk toe gereden. Daar aangekomen begon het toch wel wat te kriebelen. Ik had gehoord dat de kerk bomvol zat en al die mensen zouden dus naar mij, naar mij! kijken als ik door het gangpad zou lopen. Gelukkig merkte ik daar op het moment zelf helemaal niets van. Ik kon alleen maar vol bewondering kijken naar mijn aanstaande man die daar halverwege het gangpad op mij stond te wachten. Wat zag hij er prachtig uit! Met een enorme glimlach op mijn gezicht gaf mijn vader me weg aan Sander. Al glimlachend liepen we samen naar voren om op de stoelen plaats te nemen. De dienst was fantastisch, stond volledig in het teken van onze liefde en was zo mooi!
Na afloop vond onze felicitatie high-tea plaats. Ik heb 180 mensen gezoend, handen geschud en gesproken en het vloog voorbij. Ik zag onze geweldige taartentafel en de hele aankleding van de locatie door zo mooi verzorgd was door Vivian ook pas op de foto's. Maar ondanks de drukte heb ik genoten van elk moment. De lieve woorden, de mooie cadeaus, de prachtig aangekleden gasten en indrukwekkend gestylde locatie. Wat was het mooi! Na de high tea mochten we door een haag van onze gasten onze marryoke opvoeren. Wat was het genieten.
Rond een uur of 4 kwamen we aan op Kasteel Hoekelum. We kregen een hapje en een drankje, schoten alvast wat foto's met Ramon en Hermine en genoten van het heerlijke weer. Het was droog en de zon scheen. De paar graden die we miste, werden met de zon die scheen helemaal goed gemaakt. Rond half 6 gingen we aan tafel, tussendoor werd er nog een stukje van onze marryoke gefilmd en nog voor het toetje gingen we naar buiten om onze foto reportage te maken. We hadden prachtig avondlicht. Helemaal zoals we hoopten!
Rond half 8 kwamen onze gasten aan en maakte we onze rentree. Nadat iedereen was voorzien van een kopje thee, koffie en wat lekkers werden we door onze vrienden verrast met een prachtige versie van het lied Brabant. "Een leven vol liefde voor Sander en Ri". Ontroerend mooi, maar is dat alles op je trouwdag niet? Daarna mochten we eindelijk onze marryoke aanschouwen en wat hebben we gelachen. Ik had kramp in mijn kaken ervan! Meteen na de marryoke mochten mijn man (lol) en ik de dansvloer op om te dansen op de heerlijke live-versie van 'An Empire State of Mind' van Alicia Keys en Jay-Z. Alsof het zo getimed was stond de hele, en dan bedoel ik echt, de hele dansvloer vol om uit zijn dak te gaan op het rapgedeelte van het nummer. De dansvloer is daarna niet meer leeg geweest. Hij stond constant vol. En na de meest fantastische verrassing van de avond, een heuse flashmob van AL onze gasten kon de avond niet meer stuk. Iedereen heeft gedanst, gedronken en plezier gehad. Het was fantastisch. Echt fantastisch!
De avond eindigde met een balkonscène en sterretjes. En na nog een geweldige afterparty te hebben gehad in het huis waar onze vrienden sliepen, naast het kasteel, kropen we moe maar gelukkig ons bedje in. De volgende ochtend hebben we met al onze vrienden genoten van een heerlijk ontbijt en hebben we nog gezellig na kunnen kletsen. De dag daarna vlogen we naar Sicilië alwaar we nog lang hebben nagenoten van alle herinneringen. Wat was het fijn, wat was het door Vivian en Renske goed geregeld, wat liep het allemaal goed. Ik zou het wel weten, mocht ik opnieuw trouwen dan zou ik zeker weer voor een professioneel ceremoniemeester gaan.
En nu ben ik getrouwd. En dat is gek. Iedereen vraagt of het anders voelt, maar natuurlijk niet. Of niet echt. We wonen nog steeds in hetzelfde huis, mijn naam is niet veranderd, ik hou nog evenveel van hem. Het enige wat er toch wel iets anders is, is dat ik nu officieel bij hem hoor. En dat is fijn. Heel fijn. We horen officieel bij elkaar. Het is nu echt! Ik ben getrouwd!
Fotocredits: Mon et Mine